Een kindloos weekend...
Hoewel menigeen natuurlijk denkt dat ik een fantastisch bestaan heb :), hakken dit soort momenten er toch telkens weer in... Blijkbaar went het na 15 maanden nog steeds niet...
Natuurlijk vind ik het heerlijk even verlost te zijn van het "MAMA" gegil van mijn 2 schatjes, hun gekissebis, maar ik mis ook hun kleine armpjes om me heen, hun knuffeltjes, hun grapjes, hun lachjes...
Thuis zitten is nog steeds niet zo mijn ding dus probeer maar weer zoveel mogelijk alternatieven te bedenken... En ik weet dat het misschien beter is om ook eens thuis te zijn, helemaal alleen..., maar eerlijk gezegd lokt me dat voor geen meter....
Vandaag is weer éen van die dagen dat het allemaal even niet wil... Mijn stoere ik, die ik naar de buitenwereld probeer te zijn, is even ver te zoeken... Tranen over mijn wangen... Ik weet dat ik zelf de slingers op moet hangen, maar soms zou het zo fijn zijn als iemand anders dat voor je deed...
Stop die stoere ik maar even weg, soms is het beter alles even te laten gaan... hele dikke knuffel (k)
BeantwoordenVerwijderen