Heel wat jaren geleden heb ik een stilte dag mee gemaakt in een klooster ergens in de achterhoek. Het gaf een enorme indruk. De monniken in hun gewaden, hun liederen en hun stilte. Vooral de stilte... Ook toen bevond ik me in een belangrijke fase van mijn leven. Ik zie de gelijkenis, nu zo'n 25 jaar later...
Waar ik gisteren mijn eigen stilte in de drukte opzocht, geniet ik vandaag van de stilte in de stilte. Ik drink een kopje thee en eet een appeltaartje op een terras. Het uitzicht is uitnodigend. Een traan maakt het beeld wazig. Ik krijg een berichtje van een oude bekende, ze wist het niet, het roert me.
Het verwerken gaat in fases. Ik ben blij waar ik sta, nu na 15 maanden. Het vertrouwen dat Ex en ik elkaar nog altijd kunnen geven. De liefde die we samen delen voor onze kinderen. Voelen dat je elkaar nog steeds het grootste gelukt gunt, ook al houdt dat in dat dat niet meer samen is. Het is fijn eindelijk te beseffen dat ik er nog niet hoef te zijn... Dat het is prima is, dat het eindstation van verwerking ergens verderop aan deze spoorlijn ligt. Ik nestel me in mijn pluchen wagonnetje en laat het landschap aan me voorbij glijden. Wetende dat alle haltes die ik onderweg aandoe, me ietsje dichterbij brengen...
Vanochtend ontving ik van 'de man met de hond' een hartverwarmend appje met een link naar het nummer 'Ik Hou Van Mij' van Harrie Jekkers. De liefde voor deze cabaratier stamt nog uit de tijd met Ex, waarbij we vele theaterprogramma's in de auto hebben grijsgedraaid. Ik ken het liedje niet, maar wat is het mooi... Soms kom je onderweg iemand tegen die je de juiste spiegel voorhoudt, die jou heeft gezien zoals je jezelf nog nooit hebt gezien...
Ik sluit mijn computer af, ga nog even genieten van de stilte, hang mijn gisteren gekochte aankopen in de kast (ook iets van verwerken geloof ik...;)) en bedenk me dat het weekend al weer bijna voorbij is...
Trots op je Lies. x dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderenWauw wat kan jij mooi schrijven en je bent een topper!!
BeantwoordenVerwijderen